تبیین رشد پس از ضربه بر اساس شیوه های مقابله با استرس، سبک های دلبستگی و کیفیت زندگی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه

هدف: این مطالعه به بررسی رابطه رشد پس از ضربه با سبک های دلبستگی، شیوه های مقابله، کیفیت زندگی و ویژگی های جمعیت شناختی و پیش بینی رشد پس از ضربه بر اساس این متغیرها در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه شهر شیراز پرداخته شد. روش کار: در قالب یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، تعداد 100 جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه به شیوه تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری سیاهه رشد پس از ضربه، پرسشنامه شیوه های مقابله با استرس پارکر و اندلر، پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت به همراه پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی بود. یافته ها: نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد رشد پس از ضربه با تحصیلات (177/0 r=)، درصد جانبازی (352/0r=)، دلبستگی اجتنابی (309/0- r=)، سبک مقابله با استرس مسئله مدار (248/0r=) و کیفیت زندگی روانی (218/0r=) رابطه معناداری دارد (05/0p<). علاوه بر این، نتایج تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام هم نشان داد درصد جانبازی، سبک دلبستگی اجتنابی، سن و کیفیت زندگی روانی در مجموع 7/30 درصد از رشد پس از ضربه را تبیین می کنند (05/0p<). نتیجه گیری: این نتایج بیانگر آن است که ارائه مداخلاتی در جهت آموزش شیوه های مقابله ای مسئله مدار، کاهش سبک دلبستگی اجتنابی و همچنین ارتقاء کیفیت زندگی روانی، می تواند در جهت بهبود رشد پس از ضربه به تبع آن سازگاری مطلوب تر و سازنده با اختلال رشد پس از ضربه در جانبازان موثر باشد.